این تک‌نگاری به مطالعۀ مجموعه گسترده‌ای از احادیث درباره‌ی معنای لغوی و واژه‌شناسی کلمه‌ی «کلاله» به کار رفته در آیات 12 و 176 سوره‌ی نساء می‌پردازد. بررسی 29 خوشه از احادیث کلاله در این کتاب نشان می‌دهد که تلاش برای رمزگشایی این واژه‌ی مبهم در دهه‌های اخیر قرن اول هجری قمری (700-718 میلادی) آغاز شده و بر غامض بودن این کلمه تاکید می‌نماید. در طی قرن دوم هجری قمری/قرن هشتم میلادی، تلاش‌های علمی موجب انتشار گسترده‌ی احادیث کلاله منتسب به مراجع اسلامی‌پیشین، پیش از همه، خلیفه‌ی دوم "عمر بن خطاب" شد. علمای مدینه با تعریف کلاله در معنای فردی که پس از فوت هیچ وارث بلافصلی از خود باقی نمی‌گذارد به انتشار این احادیث پرداختند، در حالیکه علمای کوفی اعلام کردند که کلاله اشاره به خویشاوندان جانبی (غیر از فرزند و پدر و مادر) دارد که از متوفی ارث می‌برند. تجزیه و تحلیل احادیث کلاله موجب روشنگری در حوزه‌هایی همچون برداشت و ادراک متغیر از نص کتاب آسمانی در اسلام، پیشرفت اولیه تفسیر و فقه اسلامی، و رویکرد نسبت به منابع شریعت اسلامی می‌گردد. این کتاب بر اهمیت اتخاذ رویکردی منسجم و منظم نسبت به تاریخ‌گذاری و اسنادیابی حدیث تاکید می‌کند. احادیث کلاله توسط نسخه‌ی اصلاح شده‌ای از روش تحلیل اسناد و متن مورد بررسی قرار گرفته‌اند. این رویکرد که تحت عنوان «دیرینه‌شناسی متن» توصیف می‌شود شامل دو جنبه و مرحله مکمل است که امکان اسنادیابی خاستگاه اصلی متن مبتنی بر ردیابی حلقه مشترک را فراهم می‌آورد.